Eerste week, deel 1!
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
14 Juli 2014 | Ghana, Tamale
Heey lieve mensen!
Dit wordt een lange lap tekst en moet ik nu meerdere blogs maken omdat hij te lang is, sorry! Had niet eerder de tijd voor internet.
Mijn blog van de eerste week van mijn trip naar Ghana. Donderdag en vrijdag waren mijn laatste 2 daagjes in Nederland voor mijn grote avontuur dan eindelijk kon beginnen. Na weken voorbereiding, spanning en stress was bijna dat moment daar: zes weken naar Ghana en kilometers weg vanuit mijn vertrouwde omgeving. Donderdag avond het doei-moment met Jeroen aangezien ik die vrijdag niet meer zou zien vanwege zijn werk. Ik kreeg een hele dikke knuffel. Vrijdag heb ik mijn backpack, koffer en rugzak helemaal klaar gemaakt. Het besef was er nog steeds niet ondanks dat alles klaar stond. Mario (vriend van papa) zou papa en mij komen ophalen om ons naar Brussel te brengen. Ik vloog namelijk vanaf Brussel naar Istanbul en van Istanbul naar Accra. Mario zou ons om 18:00 uur opkomen halen. Toen was het 18:00.. tijd voor het doei-moment met mama. Ja dat was zwaar, maar gelukkig konden we ook gelijk weer lachen en zeiden we tegen elkaar; ‘’over precies zes weken ben ik weer terug en kunnen we elkaar weer knuffelen.’’
In Brussel aangekomen zijn we ergens een hapje gaan eten onder het genot van natuurlijk het WK voetbal. Ons toetje hebben we bij Haagen Dasz geweest waar ze super lekker ijs hebben. Het plan was om weer terug te gaan naar de auto totdat we een gezellig plekje zagen waar veel voetbalfans zaten waar we tussen zijn gaan zitten en de wedstrijd hebben afgekeken, echt super gezellig! We zijn de auto ingestapt en zijn naar het vliegveld gereden waar we een nachtje hebben gezeten. Rond 05:30 stond ik met de drie andere meiden (Ruby, Kim en Silke) die hetzelfde als ik gaan doen: vrijwilligerswerk en waarmee ik ook op de heenweg vloog. Me vlucht zou vertrekken om 7:50 uur. Maar ja, dat ging natuurlijk weer niet goed. Onze vlucht had ruim twee uur vertraging. We moesten eerst een tijd wachten, omdat we een overstap hadden die we of zouden missen of zouden halen. Uiteindelijk kwam het verlossende woord dat we mee mochten met de oorspronkelijke vlucht. Toen kwam ook het doei-moment met papa. Moeilijk en zwaar was het: de laatste knuffel. Me paspoort werd nog een keer gecontroleerd en kon ik nog heel even naar papa en Mario zwaaien. Ik schakelde me heel snel om en kon weer snel lachen.
Volgens de borden zou onze vlucht om 10:25 uur gaan, maar dit werd een half uur later. Onze vlucht vanuit Istanbul zou om 14:25 lokale tijd gaan. Waar we alle vier wel beetje bang voor waren: we kwamen te laat en konden de vlucht naar Accra niet nemen. We zijn gelijk naar de Turkisch Airlines balie gegaan en die vertelde ons dat de eerst volgende vlucht pas de volgende dag was. We werden doorgestuurd naar de hotel desk waar een hotel geregeld zou worden. Eerst ook nog een visum regelen, want anders kwamen we Istanbul niet in. Bij het hotel desk werden we opgehaald met een bus en werden we naar een 5-sterren hotel gebracht waar we onze nacht mochten doorbrengen. We zijn naar onze kamers gegaan en besloten we dat we naar buiten wilden. We hebben een taxi gepakt naar de haven. Gelukkig kwamen we heel aan bij de haven, want de taxi reed veel te gevaarlijk en veel te hard. We hebben daar wat gedronken en hebben weer een taxi terug gepakt naar het hotel. Gelukkig konden we gratis eten en zijn we gaan avond eten. In het hotel konden we gelukkig voetbal kijken. Uiteindelijk maar gaan slapen en de uitslag bekeken we de volgende ochtend maar, want de moeheid zat er heel erg in.
Het twee persoons bed waar we in sliepen was een zalig bed en heb ik heerlijk in kunnen slapen. Gelijk even het uitzicht bekeken waar je de mooie palen zag van moskee ’s. We werden om 13:00 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Maar liefst drie keer door de douane, maar gelukkig hoefden we niet in te checken omdat we onze boardingpass al hadden. Onze vlucht ging om 14:25, maar we konden gelukkig al een uur van te voren boarden. Ook deze vlucht kreeg vertraging van een half uur.
Aangekomen in Accra. Door het tijdverschil leek het voor ons al veel later dan de werkelijke tijd in Accra. We stapten het vliegtuig uit en moesten we heel lang wachten in een rij, om zo Accra in te mogen. Gelukkig waren de paspoorten, gele boekjes en de visums goed gekeurd en mochten we gelijk door. Toen wachten op onze bagage die gelukkig al heel snel kwam. Toontje (woont nu zeven jaar in Ghana) kwam ons ophalen en we zijn naar haar appartement gegaan om daar zo snel mogelijk te slapen, want onze wekkers gingen weer om half vijf en we nog maar zo’n vier uur slaap hadden. Toen de wekker ging was ik zo moe. We hebben de bus van Accra naar Tamale genomen. Deze reis duurt ruim twaalf uur dus het duurde best lang. Eindelijk in Tamale aangekomen werden we door Bash opgehaald. Hij is onze soort van papa hier in Ghana en regelt alles voor je. We reden gelijk naar het kantoor toe en hebben onze spullen daar neer gezet en zijn we snel gaan slapen.
Dit wordt een lange lap tekst en moet ik nu meerdere blogs maken omdat hij te lang is, sorry! Had niet eerder de tijd voor internet.
Mijn blog van de eerste week van mijn trip naar Ghana. Donderdag en vrijdag waren mijn laatste 2 daagjes in Nederland voor mijn grote avontuur dan eindelijk kon beginnen. Na weken voorbereiding, spanning en stress was bijna dat moment daar: zes weken naar Ghana en kilometers weg vanuit mijn vertrouwde omgeving. Donderdag avond het doei-moment met Jeroen aangezien ik die vrijdag niet meer zou zien vanwege zijn werk. Ik kreeg een hele dikke knuffel. Vrijdag heb ik mijn backpack, koffer en rugzak helemaal klaar gemaakt. Het besef was er nog steeds niet ondanks dat alles klaar stond. Mario (vriend van papa) zou papa en mij komen ophalen om ons naar Brussel te brengen. Ik vloog namelijk vanaf Brussel naar Istanbul en van Istanbul naar Accra. Mario zou ons om 18:00 uur opkomen halen. Toen was het 18:00.. tijd voor het doei-moment met mama. Ja dat was zwaar, maar gelukkig konden we ook gelijk weer lachen en zeiden we tegen elkaar; ‘’over precies zes weken ben ik weer terug en kunnen we elkaar weer knuffelen.’’
In Brussel aangekomen zijn we ergens een hapje gaan eten onder het genot van natuurlijk het WK voetbal. Ons toetje hebben we bij Haagen Dasz geweest waar ze super lekker ijs hebben. Het plan was om weer terug te gaan naar de auto totdat we een gezellig plekje zagen waar veel voetbalfans zaten waar we tussen zijn gaan zitten en de wedstrijd hebben afgekeken, echt super gezellig! We zijn de auto ingestapt en zijn naar het vliegveld gereden waar we een nachtje hebben gezeten. Rond 05:30 stond ik met de drie andere meiden (Ruby, Kim en Silke) die hetzelfde als ik gaan doen: vrijwilligerswerk en waarmee ik ook op de heenweg vloog. Me vlucht zou vertrekken om 7:50 uur. Maar ja, dat ging natuurlijk weer niet goed. Onze vlucht had ruim twee uur vertraging. We moesten eerst een tijd wachten, omdat we een overstap hadden die we of zouden missen of zouden halen. Uiteindelijk kwam het verlossende woord dat we mee mochten met de oorspronkelijke vlucht. Toen kwam ook het doei-moment met papa. Moeilijk en zwaar was het: de laatste knuffel. Me paspoort werd nog een keer gecontroleerd en kon ik nog heel even naar papa en Mario zwaaien. Ik schakelde me heel snel om en kon weer snel lachen.
Volgens de borden zou onze vlucht om 10:25 uur gaan, maar dit werd een half uur later. Onze vlucht vanuit Istanbul zou om 14:25 lokale tijd gaan. Waar we alle vier wel beetje bang voor waren: we kwamen te laat en konden de vlucht naar Accra niet nemen. We zijn gelijk naar de Turkisch Airlines balie gegaan en die vertelde ons dat de eerst volgende vlucht pas de volgende dag was. We werden doorgestuurd naar de hotel desk waar een hotel geregeld zou worden. Eerst ook nog een visum regelen, want anders kwamen we Istanbul niet in. Bij het hotel desk werden we opgehaald met een bus en werden we naar een 5-sterren hotel gebracht waar we onze nacht mochten doorbrengen. We zijn naar onze kamers gegaan en besloten we dat we naar buiten wilden. We hebben een taxi gepakt naar de haven. Gelukkig kwamen we heel aan bij de haven, want de taxi reed veel te gevaarlijk en veel te hard. We hebben daar wat gedronken en hebben weer een taxi terug gepakt naar het hotel. Gelukkig konden we gratis eten en zijn we gaan avond eten. In het hotel konden we gelukkig voetbal kijken. Uiteindelijk maar gaan slapen en de uitslag bekeken we de volgende ochtend maar, want de moeheid zat er heel erg in.
Het twee persoons bed waar we in sliepen was een zalig bed en heb ik heerlijk in kunnen slapen. Gelijk even het uitzicht bekeken waar je de mooie palen zag van moskee ’s. We werden om 13:00 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Maar liefst drie keer door de douane, maar gelukkig hoefden we niet in te checken omdat we onze boardingpass al hadden. Onze vlucht ging om 14:25, maar we konden gelukkig al een uur van te voren boarden. Ook deze vlucht kreeg vertraging van een half uur.
Aangekomen in Accra. Door het tijdverschil leek het voor ons al veel later dan de werkelijke tijd in Accra. We stapten het vliegtuig uit en moesten we heel lang wachten in een rij, om zo Accra in te mogen. Gelukkig waren de paspoorten, gele boekjes en de visums goed gekeurd en mochten we gelijk door. Toen wachten op onze bagage die gelukkig al heel snel kwam. Toontje (woont nu zeven jaar in Ghana) kwam ons ophalen en we zijn naar haar appartement gegaan om daar zo snel mogelijk te slapen, want onze wekkers gingen weer om half vijf en we nog maar zo’n vier uur slaap hadden. Toen de wekker ging was ik zo moe. We hebben de bus van Accra naar Tamale genomen. Deze reis duurt ruim twaalf uur dus het duurde best lang. Eindelijk in Tamale aangekomen werden we door Bash opgehaald. Hij is onze soort van papa hier in Ghana en regelt alles voor je. We reden gelijk naar het kantoor toe en hebben onze spullen daar neer gezet en zijn we snel gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
